٣٣٣٠
✓ هەژار
- پێخۆرێ لە چێشتی مجێور
حوزنی لە کوردایەتیدا سووتابوو. زۆر گفتولفتخۆش و ئاگادار بوو. پیاو حەزی دەکرد هەر گوێی بۆ ڕادێری. ڕۆژێک گوتی بەداخەوە کورد چونکە هەمیشە ژێرچەپۆکە بووین، شاعیر و نووسەر و گاڵتەچیمان تێدا هەڵنەکەوتووە؛ کە گەپ و گاڵتەش بەشێکی بچووکە لە ئەدەبیاتدا. من باسی «مەلا حەسەنی دزڵی»ـم بۆ کرد. کە زۆر گاڵتەچی بووە و بەداخەوە لەبرسان مردووە. نموونەی کردەی ئەو پیاوەی لێ خواستم. شیعرێکم بۆ خوێندەوە کە لە «مەریوان»ـەوە بۆ فەقێیەکی برادەری خۆی بەناوی "حەمەدەمین هەمەوەندی" بۆ شاری سابڵاغی نووسیوە. من وەک عادەتمە لە خوێندنەوەی شیعری لەبەردا، چاو لەسەر یەک دادەنێم. لەو ناوەدا چاوم هەڵێنا ئەو پیرە ڕیشسپییە بە دەستوپێ سەمای دەکرد. گوتی پیاوێ دەنێرم کە بەدووی نووسراوەی ئەو پیاوەدا بگەڕێ و لە ڕۆژنامەی دەنگی گیتیی تازەدا بڵاوی دەکەمەوە؛ کە بەداخەوە مەرگ ڕێگەی نەدا.
ای عازم ساوجبلاغ! عرض سلام اين حزين
برخوان برای آن که نامش در دهانم انگبين
چابک هموندی كه او، در وقت غارت بارها
بركنده بزها پوست را، درويش‌ها را پوستين
از نام او پرسی اگر، احمد امين اسمش بود
اول محمد آمده، آخر نقيض لا امين
باری اگر مرسوله‌‌ای ننوشت سوی اين طرف
منعش نباشد ز آن مكان، گر غافل است از ما چنين
شهر سيه‌چشمان وی همچون غزالان ختن
تعطير ناف دلبرش چون نافه‌ی آهوی چين
پيكان مژگان سيه، بر سينه‌ی هركس زنند
فواره‌اش بالا رود، تا آسمان هفتمين
به‌رخۆله، دوو شحمه، تاقانه، فی بلده
قتاله بالغمزه، با آن دو چشم نرگسین
آتش به جان‌ها افگنند، وقتی كه چون كبک دری
آيند بیرون از حمام با آن خدود آتشين
پيشمينه‌پوش اطلسی، زنگاريان طاوسی
جنبيدن دسمالشان گه بر یسار و گه يمين
لو عانق الانسان بالبنت التی من قربكم
صادر شود بی‌اختيار، از وی رياح فا و سين
درويش‌های كوڵكنين، ڕيش نێری و زوڕنا كه‌پۆ
سه‌رچۆله‌كه‌ی، گونكووله‌كه، مانند جامووس بطين
ببينند چون آن لعبتان، چون ديوشان در بر كشند
با بۆڵه‌بۆڵە و فيشەفيش، با لرفەلرف و ئاخنين
ڤەژینبوکس